Week 10-2019

3-3

Vandaag rij ik via de binnenlanden naar het noordelijke puntje van Grande Terre. Naar Pointe De La Vigie. Vol goede moed stel ik de navigatie in het gaan. Nou vandaag verloopt dat niet helemaal feilloos. Hij stuurt me op een gegeven moment onverharde wegen op vol met kuilen en gaten en ik beland een keer bij iemand op het erf. Ik heb geen idee waar in ben. Ik keer om terug naar de verharde weg en vervolg die en opeens zit ik toch op de goede weg en kom ik toch waar ik wezen wil. Daarna bezoek ik Laguna de la Porte d'Enfer en ik eet in een erg leuk Creools restaurant genaamd Chez Coco waar ik een heerlijke maaltijd heb met een kokosijsje toe. Een uitgebreide kaart hebben ze niet, keuze uit drie gerechten waaronder verse kreeft die in een glazen bak rond zwemt. Ik ga op safe... kip. Maar wel een heerlijk gegrild kippetje. Daarna rij ik naar Pointe A Pitre, de stad in het zuiden waar ook het vliegveld is. Wat hier aan de hand is weet ik niet maar het is er heel erg druk, straten afgesloten en overal driedubbel geparkeerd. Later hoor ik dat het iets met carnaval heeft te maken. Pfff dat was me helemaal ontgaan. Ik ben blij als in weer zonder kleerscheuren de stad uit ben gekomen. Ga bij het hotel even kijken bij het surfstrandje en daarna nog een uurtje aan het zwembad liggen.

Onderweg. Het is hier erg groen, met veel suikerriet plantages en her en der bananen,

Ik heb trouwens een gloednieuwe huurauto mee gekregen, iets meer dan 3500 km op de teller. Daar moet ik natuurlijk niet de eerste krassen op maken.

Het allernoordelijkste puntje van Guadeloupe.

Het Creoolse restaurant Chez Coco waar ik na de wandeling eet.

Je krijgt er toch spontaan het 'Blue Lagoon' gevoel van?

Waarom ze die bananen in plastick verpakken weet ik niet. Misschien om ze sneller te laten rijpen? Of tegen de beestjes? Ik hoop in ieder geval dat ze bij de oogst het plastic niet laten waaien.

En rij ik vlak voor Pointe A Pitre tegen deze begraafplaats aan. Heel bijzonder die begraafplaatsen hier.

Echt spectaculair wordt er niet gesurft, de meesten dobberen wat op de plank, slechts een enkeling lukt het om een stukje te blijven staan.

4-3

Vandaag heb ik een pont te halen om voor twee dagen (één nachtje) naar het eiland Marie Galante te gaan. Dit stukje van de reis bezorgde mij de meeste beren op de weg. Ik weet niet zo goed waar de haven en pont is. In het hotel zijn ze gelukkig erg behulpzaam en ze wijzen het me op de kaart en leggen het me uit. Toch ga ik voor de zekerheid vroeg op pad want ik wil onder geen beding die boot missen. Geen slecht idee want in de stad waar de haven is daar is het carnaval en tal van straten zijn afgesloten, zo'n beetje als je Nijmegen door wilt tijdens de intocht van de vierdaagse. Insiders weten dan genoeg. Oké uiteindelijk kom ik gelukkig op tijd bij de haven en zit ik om 8.15 uur op de pont voor vertrek. De reis is ook best een avontuurtje. Met zo'n 60/70 km per uur vliegt die boot over de het water. Best een heftig tochtje. Opeens is er grote consternatie want de mensen op het dek krijgen een grote golf over zich heen en zijn zeiknat. Pff ben ik blij dat ik toch naar binnen ben gegaan. Op Marie Galante word ik keurig opgewacht en naar het hotel gebracht 5 minuten verderop. Ik heb hier een fiets gehuurd want de auto kan niet op die pont. Het is een mountainbike. De man van het hotel zie ik toch een beetje een lolletje hebben als ik op dat ding weg fiets... Nou laat hem maar lol hebben, ik ervaar gelijk een gevoel van vrijheid, wind door mijn haren en fietsen maar. Ik ervaar trouwens voor het eerst van mijn leven wat zadelpijn is, wat een rothouding op zo'n fiets. Maar ik hou stug vol. Dat moet ook wel want ik kan pas om 14.00 uur mijn kamer op en ik ben er rond 9.30 uur al.

Kreeg ik gisteren het 'Blue Lagoon' gevoel vandaag heb ik het ware 'Bounty' gevoel. Dit is bij het hotel.

Overigens is het hier niet allemaal luxe hoor. Verre van dat zelfs. De plaatselijke bevolking woont nog best vaak in armoedige huisjes die me doen denken aan Uganda. Een magnetron als brievenbus. De stadjes stralen ook niet veel uit vind ik. Veel dichtgetimmerd, weinig uitstraling, weinig mensen op straat ook.

Maar de stranden en de zee zijn werkelijk prachtig. En de mensen echt heel vriendelijk.

Ik eet ergens een heerlijke salade met gegrilde groenten en gerookte zalm.

Misschien moet ik morgenmiddag maar eens een paar uur strand inplannen, daar ben ik nog niet aan toegekomen.

Ik fiets naar het plaatsje Capesterre-De-Marie-Galante. Op de kaart lijkt het nog wat maar ook hier weinig levendigheid. Ik mis hier toch eigenlijk overal wel de gezellige pleintjes met terrasjes en wat levendigheid.

Ook niet aan zee. Vreemd hè?

Mooi plein met kerk, maar niemand te zien.

Dan maar een picknicktafel aan het strand opgezocht om even wat te drinken. Gelukkig heb ik water bij me.

Als ik rond 16.00 uur terug ben bij het hotel kan ik mijn kamer op. Mooi op de begane grond 2 meter vanaf het zwembad. Met een eigen zitje. Eerst dat muskietennet over het bed hangen,ik ben al helemaal beurs van al die muggenbulten.

5-3

Vandaag nog een dagje fietsen op Marie Galante. Ik trotseer m'n zadelpijn en die ongelukkige fietshouding en fiets naar het plaatsje Saint Louis, ik denk zo'n 15 km. Normaal gesproken lach ik daar om maar nu vind ik het een behoorlijke onderneming. Behalve die ongelukkige zithouding zit er ook geen bagagedrager en moet de rugzak dus ook echt op de rug. Halverwege moet ik echt van die fiets af om mijn tere delen weer een beetje doorbloeding te gunnen en mijn rug even in een normale houding terug te zetten. Wie zou toch zo'n zithouding bedacht hebben? Ik zet de fiets tegen een boom (een standaard doen ze hier ook niet aan) en loop door een smal stukje bos naar het achterliggende strand en dat heeft zo moeten zijn! Twee mannen zijn met hun ossen in de zee. Dat is leuk om te zien. De ene man begint een heel verhaal tegen me af te steken maar ik versta er natuurlijk niks van. Er komen nog wat mensen aan lopen en van hen begrijp ik dat er soort show is met die ossen en dat ze daarom worden opgepoetst. Rond 13.00 uur ben ik terug en ik eet wat in het restaurantje tegenover het hotel. Ook weer geen idee wat er op de kaart staat en de ober spreekt alleen maar Frans. Ik ga maar weer voor kip en laat me verder verrassen wat er eventueel nog bij zit. Daarna geniet ik nog lekker een uurtje in de tuin van het hotel met een leesboek en om 15.00 uur brengt de eigenaar me terug naar de boot. Het is een uur varen (we vliegen meer dan dat we varen) terug naar Guadeloupe. Ik breng koffer en tas eerst naar de auto en ga daarna pas mijn parkeerkaartje betalen. Stel je voor dat je maar een korte uitrijtijd hebt. Ik stel de nieuwe bestemming in op de telefoon. Ik ben nu in no-time Pointe A Pitre uit, mede omdat ik de andere kant op ga voor mijn volgende hotel. Een uur is het zeker rijden, langzaam aan wordt het al donker. Deze westkant is echt nog veel groener! Het laatste stukje is best een spannend weggetje, heel smal met haarspeldbochtjes en recht omhoog, ik moet in de eerste versnelling omhoog en hoop dat ik het haal. Goh wat ben ik blij met die navigatie op de telefoon, ik had dit anders nooit gevonden! Uiteindelijk kan ik niet verder, ik ben er! Lesbananesvertes Ik ga maar niet meer op zoek naar iets te eten, ik heb nog een broodje, wat koekjes en een appel. Die weg ga ik niet nog een keer af in het donker.

Het tafeltje staat al gedekt voor het ontbijt als ik de gordijnen open doe.

Heerlijk fruit hebben ze hier.

De kleuren van het huisje zijn vast geinspireerd op de zee.

Saint Louis.

Die Creoolse restaurantjes die zijn zo kleurig.

Helaas geen groente... Maar de kip was erg lekker gekruid en mals.

En het toetje, geen idee wat het was. Wel lekker en niet zo super zoet als het eruit ziet.

En nu ben ik dus hier aangekomen. Dit verblijf houdt het midden tussen een hotel en huisje. Er is een slaapkamer met douche en wastafel en de vooste ruimte is open, wel onder een afdak, waar dan de keuken is met een tafel en nog een bank en hangmat. Maar je krijgt er ook een soort van (luxe) kampeergevoel bij. Dat komt door alle dierengeluidjes die je hier hoort. Je kunt het ook niet afsluiten. Ik zal morgen overdag eens van de voorkant een foto maken. Erg leuk!

6-3

Vandaag bezoek ik de Carbet watervallen in het nationaal park van Guadeloupe. Dacht ik al dat het in het oostelijke deel groen was, nou dat is niks vergeleken met de westelijke kant (Basse Terre) waar ik nu zit. Je hebt hier tropisch regenwoud. Ik denk dat het daarom ook zo'n beetje de hele dag regende, anders is het geen regenwoud natuurlijk. De foto's van vandaag zijn dan ook voornamelijk (natte) spinazie-foto's. (Foto's waarop alleen groen te zien is).

Maar eerst een foto van het aanzicht van het onderkomen. Tussen de vis links en de plant in de pot rechts is het gedeelte waar ik verblijf. Boven mij heeft de eigenaar zijn woongedeelte. Achter de tafel met de rode stoelen zit dan de slaapkamer. Rechts van de stoeltjes zit het keukenblok.

Onderweg naar de watervallen.

Het regent een keer zo hard dat ik even de vluchtstrook op moet omdat ik domweg niet genoeg zie. Ik ben niet de enige.

In het park aangekomen parkeer je (gratis) de auto en betaal je € 2,50 entree. Moet je in Nederland eens om komen. Het is vriendelijk geprijst, eten is een beetje hetzelfde als bij ons. Alcoholische drank weet ik niet want dat drink ik niet meer sinds 1-1 en dat bevalt me goed.

Zo hard regent het dus. Blij dat ik mijn fietsregenjasje bij me had. Temperatuur is overigens goed, wel een paar graden minder dan in Grande Terre maar nog zeker 25 graden.

En weer terug in het huisje. Ik ben om verschillende redenen erg blij dat ik hier zelf een potje kan koken. Ten eerste vind ik alleen uit eten echt niet leuk, als ik het moet doen dan doe ik het het liefst tussen de middag. Ten tweede is de weg hier naartoe best een dingetje, erg smal, je moet hopen dat er geen tegenligger komt want dan kun je elkaar niet passeren. De weg is gedeeltelijk ook nog onverhard en niet verlicht. Dus in het donker blijf ik graag hier. Ten derde is het vandaag een feestdag hier, laatste dag van de carnaval en werkelijk alles zit dicht. (Behalve die watervallen dan). En ten vierde is het hier al donker rond 18.30 uur en dan beginnen ze hier pas met diner. Er zijn wat basisdingen aanwezig zoals olijfolie, azijn, zout en peper. Heb ik vanmorgen bij de plaatselijke kruideniers winkel van sinkel verse groente en aardappelen gekocht en maak ik een roerbakprutje met gebakken aardappels, Krijg ik ook weer eens groente binnen. Ook zo'n dingetje wat ik mis bij uit eten gaan.

Er komen ook steeds van die kleine zwarte vogeltjes met een klein rood borstje binnen vliegen. Ik had niet de tijd hem fatsoenlijk te fotograferen. Vol de flits erin.

's-Avonds barst er een kakafonie aan geluiden los van de nachtdieren. Geen idee wat ik allemaal hoor. Eén bepaald hoog geluid hoorde in bij Mathieu en Whitney ook, dat was een kikker. Maar het lijkt of er een vogeltje fluit. (Helaas niet hoorbaar op de foto).

7-3

Vandaag rij ik de kustweg af aan de westkant tot Pointe Noir. Er zijn tal van mooie baaien maar het is een doorgaande weg en er zijn niet veel parkeermogelijkheden voor een fotostop. Daar bezoek ik Maison du Cacao. De reep chocolade van 90% die ik koop krijg ik maar voor de helft op, de rest is gesmolten en plakkerig helaas. Op de terugweg zijn er meer mogelijkheden even te stoppen. De stranden zijn op dit stuk overigens zwart of met keien. Verder bezoek ik Le bassin Bleu. Dat heeft even wat voeten in aarde. Er is hier niet echt veel aangegeven of uitgepijld en maps.me is ook niet helemaal feilloos.

Nou we worden er niet mooier op naarmate we ouder worden en dan gaat ze ook nog eens ongeneerd staan krabben...

In de tuin bij Maison du Cacao.

Ja, ja ....

Er wordt een uitleg gegeven met een proeverij.

De terugweg.

De wandelweg naar Le bassin bleu.

Blij dat ik mijn sandalen heb verruild voor de wandelschoenen.

Als ik verder wil moet ik via de boomwortels omhoog...

Ik kijk de kunst even af, deze mensen komen terug. Goed te doen vinden zij. Dus ik ga. Er hangt ook een touw waaraan je je kunt vasthouden.

En onderweg naar het huisje nog twee keer gestopt. Een mooi dagje weer. Onderweg getankt en gepint. Altijd fijn een volle tank (en knip). € 1,39 de benzine hier en een man die de tank voor je volgooit.

8-3

Vandaag met een gids de vulkaan beklimmen. Het is maar goed dat ik van te voren niet heb geweten wat een barre tocht dat zou worden. De hele berg is in wolken gehuld en daar valt regen uit. En niet zo'n klein beetje ook. Het komt er met bakken uit. En heb ik het eerste stukje nog de illusie mijn voeten droog te houden, die illusie is snel over. Het water is overal. Verder bestaan de paden uit grote èn hele grote keien dus je hebt enorme stappen te doen, Het het meisje die ons naar boven loodst zet de spurt erin. Een aantal van de groep kan haar niet eens bijhouden. En als er geen keien zijn dan loop je tot halverwege je kuiten door het water te baggeren. Ik ben nat tot op het bot, natter dan ik ooit geweest ben tijdens een wandeling. De regenjas baat al lang niet meer. Ik maak me een beetje zorgen om de camera want de tas raakt natuurlijk ook doorweekt. Dan vind ik zo'n regenovertrekje op de grond voor over je rugzak. Nou die is niet van onze groep, er is verder niemand in zicht en is dus nu de mijne. Ik denk dat dat ding grotendeels de redding is geweest dat mijn camera het heeft gehaald. Boven moeten we ook nog een masker op voor de zwaveldampen, krijg ik helemaal het gebrek. Maar nu ik toch al zover ben ga ik stug door, want als je niet met een groep en gids gaat mag je al helemaal niet naar het gat. Nou, nou wat een barre tocht. Ik maak heel snel een paar foto's. En dan die hele weg weer terug met nog meer regen. Terug op de parkeerplaats kun je een warmwaterbron in maar ik heb geen zwemkleding mee en ik moet echt supernodig naar het toilet. Ik wacht de groep niet meer af want dat kan nog wel een uur duren. Niet zo netjes maar er is ook nergens een voorziening hier, waar je kunt plassen of zo. En ik heb één jongen van de groep kenbaar gemaakt dat ik weg ben. Een restaurant zou er gouden zaken doen.

Die kleine groene plantjes fungeren als spons.

Even denk ik nog dat het op gaat klaren.

Stoom van het hete water wat in de krater zit.

De vulkaan activiteit wordt wel in de gaten houden, er liggen wat slangetjes op de grond die de krater in gaan.

Even een fikse windvlaag en je kunt het water zien in de krater. En dan moeten we weer terug. En dat het hier niet zonder gevaar is blijkt wel uit de ziekenwagen die het parkeerterrein op komt rijden met zwaailichten. De rest van de middag doe ik niks meer.

9-3

Het is alweer tijd om naar mijn laatste hotel te rijden. Voor vandaag heb ik niet echt een plan gemaakt, behalve dat ik de route neem door het nationaal park en dat ik me laat verrassen wat ik tegenkom. En je komt altijd wel wat tegen natuurlijk. Zo kom ik langs een waterval en bezoek ik een dierentuin. En ik eet ook ergens onderweg,

Het wasbeertje is het symbool van Guadeloupe. Van de week zat er ook 's-avonds eentje voor m'n huisje.

Net zoiets als er bij Mathieu zat maar deze was heel veel kleiner.

Niet omkijken hoor staat weer zo'n gek mens met een camera.

Mooi plekje, tien meter van de Caribische zee. Overigens tamelijk wild die zee, ik waag het niet om erin te zwemmen.

M'n huisje/hotelkamer.

En recht voor mijn neus de zonsondergang.